Zatrzymaj się na chwilę, weź kilka oddechów i zwróć uwagę do wewnątrz. Na chwilę znika zewnętrzny świat. Przyjrzyj się myślom i obrazom, które się pojawiają i pozostań z nimi przez chwilę. Pozwól, by umysł objawił swoją prawdziwą naturę, a potem idź dalej. Rozsuń zasłonę stworzoną z myśli, obrazów i emocji.
Zostaw barwny świat zmienności i ruchu. Prowadzi Cię oddech, który staje się coraz głębszy i spokojniejszy. Przenieś na niego uwagę. Nie wkładasz w oddychanie żadnego wysiłku. Zwyczajnie oddech płynie. Wdech i wydech. Myśli i obrazy mogą odwracać uwagę. To nic. Nie nadawaj temu znaczenia, tylko przenieś ją na oddech. Stajesz się obserwatorem wszystkiego, co się w Tobie zdarza. Wejdź w odczucie ciała i się w nim osadź. Spokojny oddech wypełnia ciało. Napełnianie i uwalnianie. Wdech i wydech. Spokój ogarnia także umysł. Staje się on tak czysty jak niebo bez chmur w słoneczny dzień. Tak przejrzysty, że gdy patrzysz w niego widzisz tylko przejrzystość.... Nie próbuj niczego definiować, ani szukać. Umysł zostaje na zewnątrz przestrzeni Ciszy, którą jesteś. Mimo tego może próbować powołać do życia wewnątrz tej cichej obecności, znajomą sobie formę: myśl lub obraz. Nie dajesz temu uwagi. Tylko jesteś. Jesteś, odczuwasz. Cisza wewnątrz Ciebie. Spokój, świat bez nazwy i formy...