umysł jest jak dzban po brzegi wypełniony każdego dnia zapełnia się na nowo choć nie ma już miejsca choćby na kroplę przekonań każde z nich jest jak kula u nogi nie widzisz i nie czujesz nic prócz ciężaru wylej z dzbana wszystko, aż dno zobaczysz gdy pusty się stanie twój świat ulegnie zmianie dostrzeżesz krople deszczu stające się kwiatami
wiatr, który w oddech się zamienia ziemię, która owocem się staje i we wszystkim zobaczysz siebie.