Smutek spojrzał moimi oczami
dostrzegł jaskółki wśród chmur szybujące
maki z chabrami wśród zboża tańczące
liście paproci przez wiatr łaskotane
wysmukłe sosny rozkołysane
Smutek przyglądał się światu ciekawie
a świat barwami tęczy się mienił
panny dziewanny w kwiat przyodziane
złocienie jak do ślubu w bieli
Zdziwił się smutek
Jak to tak?
Świat sobie z niego nic nie robi
słońce co w kroplach rosy się skryło
jakby specjalnie świat rozświetliło
Pomyślał smutek: tak być nie może
muszę zasmucić cały świat
drzewa i kwiaty, niebo i ziemię
musi zobaczyć mnie wokół świat
Nie mogę przecież siedzieć ukryty
i w samotności smucić się
chcę żeby ze mną świat cały płakał
chcę żeby ze mną smucił się
Nadął się smutek z wszystkich sił
chcąc zasmucić cały świat
posmutniał jak najbardziej mógł
poszarzał, zmarszczył się i zbladł
A świat?
Na świerku usiadł nagle kos
a na akację przyleciał drozd
zięba radośnie w oddali śpiewa
a w lesie wiatr kołysze drzewa
Zrozumiał wtedy smutek,
że Życie dalej toczy się
cokolwiek zrobi, jak będzie zły
nic nie zakłóci biegu dni
Spojrzał znowu moimi oczami
westchnął i odszedł wraz z chmurami
i już za chwilę usłyszałam
jak kropelkami deszczu się stawał
Ziemia radośnie je przywitała
i ze smutku głośno się śmiała
krople co się z nią połączyły
teraz radością się wypełniły
Radość spojrzała moimi oczami
i wzleciała wysoko do słońca
poszybowała wśród chmur z jaskółkami
i tańczyła z kwiatami bez końca.
To, co dzisiaj wydaje się trudne, jutro znika z naszego życia. Miejsce dzisiejszego cierpienia wkrótce zastąpi stan szczęścia. Smutek przemienia się w radość i odwrotnie. Wszelkie stany pojawiają się w nas. Przychodzą i odchodzą. Są niczym marzenie senne, trwające tylko chwilę.
Świat może nam się zdawać rozszalałym oceanem, a każda pędząca w naszą stronę fala groźna i złowroga. Można uczepić się takiej fali i nic poza nią nie dostrzec i tak przeżyć cały swój czas.
Wystarczy przenieść uwagę. Zanurzyć się głębiej, wówczas fale, jakkolwiek duże by nie były, przestają być odczuwalne. Nasza pierwotna natura jest stała i niezmienna, nie poddaje się żadnym emocjom i myślom. Wystarczy, zamiast podążać za myślami, zanurzyć się w ciszę zamiast skupiać uwagę na przedmiotach, zauważyć sam fakt postrzegania, Obecność, w której wszystko się zdarza.
Comentarios