Niewidzialne Tło

Spójrz na białą kartkę, na której znajduje się czarny punkt. Ten punkt, to cały znany świat, który postrzegasz zmysłami, w którym żyjesz. Cała uwaga skupiona jest na tym świecie, bo stąd dopływają sygnały, absorbujące twoją uwagę. Nie zauważasz białej przestrzeni, dzięki której ta kropka może istnieć. Podobnie dzieje się podczas czytania książki. Widzimy litery, dociera do nas treść, ale nie zwracamy uwagi na kartki – tło, dzięki którym możliwe stało się wydrukowanie liter i opowiedzenie historii. Zawsze istnieje tło, coś więcej niż tylko, to, co jest widziane i odczuwane. Gdy rozejrzysz się wokół, zobaczysz wokół siebie wiele przedmiotów i to one przykuwają uwagę. Rzadko zauważamy przestrzeń, w której znajdują się obiekty. Gdy przenosisz uwagę z punktu na białą kartkę, zauważ, że coś się w tobie zmienia. Uwaga staje się rozporoszona, niezwiązana z niczym. Podobnie dzieje się, gdy przeniesiesz uwagę z obiektów na przestrzeń. Następuje zmiana stanu świadomości. Tak dzieje się również w przypadku przenoszenia uwagi z myśli na Ciszę. Niezależnie od tego jak bardzo rozgadany jest umysł, czy jak głośne jest środowisko, w którym przebywasz, Cisza zawsze jest. Jest tłem dla wszelkich dźwięków.

Spójrz jeszcze raz na czarną kropkę na białym tle i przenieś znów uwagę na tło. Czym jest tło, umożliwiające istnienie tej kropki? Czym jest tło umożliwiające istnienie widzialnego świata, wszystkich form, które się na niego składają? Czy dostrzegasz na co dzień tło, w którym świat się zdarza? Czy podążając za myślami, angażując się w emocje, zauważasz, że istnieje coś jeszcze? Tło, w którym wszystko się rozgrywa. Czy możesz znaleźć granicę miedzy sobą a tłem? Czy oprócz myśli i emocji, wrażeń, wszelkich odczuć zauważasz, że jest w tobie coś więcej. Coś, co nie sposób określić, ale jeżeli na chwilę staniesz się uważny, bez wysiłku, napięcia przeniesiesz uwagę na odczucie bycia, obecności. Przenoś uwagę z punktu, z tego co ma formę (może być to osoba, zdarzenie, ale również myśl czy emocja, obraz jaki podsuwa wyobraźnia) na to, co w tobie bezforemne, puste. Przenoś uwagę na odczucie: "jestem", by za chwilę zostawić i to słowo i zostać z samym odczuciem bycia. Tak osadzasz się w swojej pierwotnej naturze - Źródle wszelkiego istnienia, czy jakkolwiek to nazwiesz: Absolucie, Bogu, Wyższej Inteligencji, Jaźni, Pustce.