Umysł przypomina rzekę, czasem jej nurt jest powolny, leniwy, innym razem gwałtowny i rwący. Często pragnąc spokoju, usiłujemy zatrzymać myśli i je kontrolować. To jednak bywa trudne i wyczerpujące, ponieważ myśli napływają nieustannie. Wystarczy jednak skierować uwagę z wszelkiego ruchu na stan bycia, aby odnaleźć wewnętrzny spokój. Możemy angażować się w emocje, myśli i wyobrażenia, ale możemy także osadzić się w stanie obecności, który jest niezależny od naszych doświadczeń i od tego, na czym skupiamy uwagę.
Czasami zdarza się, że nie potrafimy uchwycić stanu bycia. Umysł może wtedy mówić: „nic nie widzę, nic nie czuję, tu nic nie ma”. W rzeczywistości nie ma tu nic, co można określić czy zaszufladkować. Nie ma tu nic, co umysł może rozpoznać. W obliczu Ciszy, która się wyłania, umysł milknie. To, co napotykasz, wymyka się wszelkim pojęciom i definicjom. Jest nieokreślone, bezforemne, zwyczajne. Umysł istnieje w czasie i tworzy czas, podczas gdy to, co spotykasz, nie ma początku ani końca. Nie ma tu żadnej używki, którą ego mogłoby się sycić, żadnych objawień ani uniesień. A jednak, gdy skierujesz uwagę poza wszelkie przekonania, pragnienia, oceny i wyobrażenia, odnajdziesz największy skarb, którego być może poszukujesz od dawna. Natkniesz się na to, co zawsze istniało i istnieć bę[i]- nieporuszone, bezkresne – bezosobową Obecność, bezimienne Istnienie.
Kiedy pojawia się zniecierpliwienie i chęć ucieczki z tego miejsca, gdzie pozornie nic nie ma i umysł twierdzi:" tu nie ma nic, co mnie interesuje, tu jest nudno", wystarczy, że nie dasz temu uwagi, rozluźnisz się i odprężysz. Nie musisz robić nic więcej - cokolwiek się dzieje, zawsze istnieje świadoma obecność, która doświadcza życia. Możesz zmagać się z nurtem i podążać za historiami, które tworzy umysł lub możesz wyjść na brzeg i pozostać jako świadoma siebie obecność. Przenieś uwagę i poczuj: „stan jestem” jest zawsze obecny. Świadomość jest zawsze obecna, w przeciwieństwie do umysłu, który pojawia się i znika.
Comentarios